சின்ன சின்ன சிதறல்கள்

Monday, 29 June 2020

கதைசொல்லிகளாக புத்தகங்கள்..

கதைசொல்லிகளாக புத்தகங்கள்

எழுத்தாளர் அகிலா

கதைசொல்லிகளாக புத்தகங்கள் என்னும் தலைப்பில் நம் தமிழ் சமூகத்தில் கதைசொல்லிகள் எவ்வாறெல்லாம் கதை சொல்லியிருக்கிறார்கள், அவர்கள் சொன்ன, எழுதிய கதைகள் என்னவெல்லாம் நம்மிடம் பேசியிருக்கிறது என்பது குறித்த என்னுடைய உரை..

இந்திய ஜனநாயக வாலிபர் சங்கம் DYFI சார்பாக நடத்தப்பட்ட இணைய வழி பேச்சு.. முகநூல் நேரடி ஒளிபரப்பு..

Facebook Live

DYFI Coimbatore
fb.com/KovaiDYFI

Sunday, 21 June 2020

பெண்குயின் - ஒரு பார்வை

'பெண்குயின்'

பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட திரைக்கதைகளைத் தொடர்ந்து திரையில் பார்த்து வருகிறோம். பெண்கல்வி, பெண் குழந்தைகள், பாலியல் வன்முறை, பெண் முன்னேற்றம் என்று எத்தனையோ பார்த்துவிட்டோம். அந்தந்த காலகட்டத்திற்கு ஏற்றாற்போல் பெண் சார்ந்த நிலைபாடுகள் திரைக்கதைகளிலும் மாறிக்கொண்டே வந்திருக்கின்றன.

தன்னை பாலியல் வன்முறை செய்த ஆணையே தேடிப்பிடித்து திருமணம் செய்வதாக, அதுவே, பெண்ணுக்கான நியதி, அவளின் கற்பின் உண்மை என்றெல்லாம் திரைக்கதைகள், உண்மைவிளம்பிகளாக தங்களை பாவித்துக்கொண்டு படங்கள் வெளியிட்டன. அடுத்தடுத்த காலங்களில் தன்னைக் கெடுத்தவனை பெண் பழிவாங்குவதாக கதைகள் வெளிவந்தன. இவை சமூகத்தில் வாழும் பெண்களைப் பிரதிபலித்ததாகச் சொல்லப்பட்டது. இருக்கலாம். அல்லது திரைக்கதைகள் பெண் சமூகத்தைக் கட்டமைக்க முயற்சித்திருக்கலாம்.

பெண் குழந்தைகள் கடத்தல், பாலியல் வன்முறை, தகப்பனாகப்பட்டவன் கடத்தப்பட்ட பெண் குழந்தைகளைத் தேடிச்சென்று கண்டுபிடித்தல் என்று ஏகப்பட்ட கதைகள் வெளிவந்தன கடந்த பத்து பதினைந்து ஆண்டுகளில். அதே வரிசையில் வந்த கதைதான் இதுவும் என்று கடந்துப் போய்விட முடியவில்லை.

இக்கதையில் கடத்தப்படுவது ஆண் குழந்தை, தகப்பன் தேடிக் கண்டுபிடிக்காமல் தாயே தேடிக்கண்டுபிடிக்கிறாள் என்றெல்லாம் ஆறு வித்தியாசங்களாக அடுக்கிக் கொண்டே போகலாம்தான். ஆனால், அதுவல்ல இக்கதையின் மையம். இதன் கருப்பொருள் படமெங்கும் தேடினாலும் அத்தனை எளிதில் கிடைக்காததாய் அதை இயக்கிய இயக்குனரே தேடிக்கொண்டிருப்பதாக நம்மை நம்பவைக்கப்படுகிறது.

ஆறு வருடங்களுக்கு முன் காணாமல் போன ஆண்குழந்தையை அந்த தாய் தேடிக்கொண்டேயிருக்கிறாள். இதற்கிடையில் அவளின் முதல் கணவன் பிரிந்து, இரண்டாவது கணவனின் குழந்தையை வயிற்றில் சுமந்திருக்கிறாள். எட்டு மாதம்.. அந்த சமயத்தில் பையன் கிடைக்கப் பெறுகிறான். பேசாமல் இருக்கிறான். அவனுக்குச் சிகிச்சை அளிக்கும் டாக்டரானவர், உடலுறுப்புகளை விற்பனை செய்ய குழந்தைகளைக் கொலை செய்பவர். அதையும் அவளே ஹிட்ச்காக் வழியில் சென்று கண்டுபிடிக்கிறாள்.

இந்த பையனும் அவரிடம்தான் இருந்தான் என்று செல்லும் கதையில் டாக்டர் கைது செய்யப்பட்டு, அவர் ஒரு Game என்று அந்த பெண்ணுடன் பேச ஆரம்பிக்க... இப்படி சொதப்பலாய் நீளும் கதையில், அவளின் தோழியே தான் கடத்தலுக்குக் காரணம் என்று தெரிய வர, எட்டு மாத கர்ப்பணி பெண்ணுக்கு ஏற்படாத ஆயாசம் பார்க்கும் நமக்கு ஏற்படுகிறது.

இப்படம் ஒரு விஷயத்தை சரியாய் கையாண்டிருக்கிறது என்றால், அது இன்றைய பெண் சமூக சூழல்தான். பெண் சுதந்திரம், மண விலகல், இரண்டாம் திருமணம் என்று சிலவற்றை இலகுவாகத் தொட்டுச் சென்றிருக்கிறது. இதெல்லாம் இன்றைய சமூகத்தில் சகஜம் என்பது போன்ற கட்டமைப்பும் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

கதை மலைப்பிரதேசம் ஒன்றில் எடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அழகான மலைகள், பள்ளத்தாக்குகள், திகில் படுத்தும் காட்சிகள் என்று கேமரா சொல்லும் கதையை நாம் ரசிக்கலாம்.

ஏகப்பட்ட குறைகள், திரைக்கதையில் கிழிசல்கள் என்று இருப்பதை நாம் கடந்து வேறு முக்கிய பார்வைகளுக்குள் செல்வோம்.

முக்கிய பார்வைகள் இரண்டு :

எட்டு மாத கர்ப்பிணிப்பெண், இத்தனை தூரம் ஒரு கொலைகாரனைத் தேடி இருட்டில், மலையில், காட்டில் அலைவது சற்று ஏற்றுக்கொள்ள முடியாததாய் இருக்கிறது. அதை அந்த கொலைகார டாக்டர் அவளிடம் கேட்கும்போது, 'நான் கர்ப்பிணிதான், மூளை செத்தவள் அல்ல..' என்று அவள் சொல்லும் வசனம் பெண்ணாய் கேட்பதற்கு, ஆஹா என்று இருக்கத்தான் செய்யும். ஆனால் ஒரு கர்ப்பிணி பெண்ணின் உடல்நிலை, மனநிலை இரண்டும் அதையெல்லாம் தாங்கும் வலு பெற்றதாய் இருக்காது. வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தையைவிடவும் ஆறு வருடங்களுக்கு முன் காணாமல் போன குழந்தை முக்கியமாகிப் போகும் சந்தர்ப்பங்கள் அவளை ஒரு நல்ல தாயாய் உயர்த்தினாலும், அதை ஏற்றுக்கொள்ள படம் பார்க்கும் ஒருவனின்/ ஒருத்தியின் மனதை, அவளின் மேடிட்ட வயிறு சலனப்படுத்திக்கொண்டே இருக்கிறது. அதைதான் ஒரு இயக்குனராய் ஈஸ்வர் கார்த்திக் விரும்பினார் என்றால், அதில் அவர் வெற்றி கண்டிருக்கிறார் எனலாம்.

மனிதனின் மனம் என்பது ஒரு குற்ற உணர்ச்சியுடனே ஒரு நாளின் சிலநேரங்களையாவது கழிக்கும் தன்மை உடையது. பழைய நினைவுகளினாலோ, ஆபத்தின் நேரடி அனுபவத்தினாலோ இம்மாதிரியான சஞ்சலங்கள் இருந்துக்கொண்டே இருக்கும். அதை இயக்குனர் பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார் என்று சொல்லலாம். மனிதன் அசூயைப்படும், அவஸ்தையாய் சிந்திக்கும் விஷயங்களை பார்க்க வைத்து, அவனின் உளவியலை உற்று நோக்குதல், மனித சமூகத்தில் அந்த வலியின் போக்கைக் கண்டறிதல் என்பது ஒருவித குரூரமான விளையாட்டாய் எடுத்துக்கொள்ளலாம். அதை இப்படத்தில் நிகழ்த்தியிருக்கிறார் என்றும் கொள்ளலாம்.

அல்லது, கர்ப்பிணியாய் இருக்கும் பெண்ணின் தீவிர உளவியல் பிரச்சனையாக, இயக்குனர் இதை கொண்டு சென்றிருக்கலாம்.
'அந்த ஏரியின் பக்கம் போகாதே' என்னும் டாக்டரின் எச்சரிக்கை, அவளை அங்கே போகச் சொல்கிறது என்பது கர்ப்பமாய் இருக்கும் பெண்ணின் மனநிலையின் படிமங்களைக் குறித்து, நம்மை யோசிக்கச்சொல்கிறது. தன் மகனை இத்தனை வருடங்களாக மறைத்து வைத்திருந்தவனிடமிருந்து காரணங்களை அறிய விழைகிறாள். அந்த எண்ணத்தைத் தீவிரபடுத்துகிறாள். இது வயிற்றில் வளரும் மற்றொரு சிசுவுக்கான ஆபத்து என்பதைப் புரிந்துக்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு என்ன பெண் இவள் என்ற சாதாரண கேள்வியுடன் கடந்துச் செல்லமுடியாது. இது அந்த நேரத்து கர்ப்பமாய் இருக்கும் அப்பெண்ணின் தீவிரதன்மை, அதீத அன்பு எதன் மீது சார்ந்திருக்கிறது என்பதைப் பொறுத்தே அமையும்.

இக்கதை அமைப்பை, இப்படி ஒரு பொம்பளை இருப்பாளா, இவள் மட்டும்தான் கண்டுபிடிக்க அலையனுமா, போலிஸ் இல்லையா, வீட்டுக்காரன் இல்லையா போன்ற சாதாரண காரணங்களுக்காக, இப்படம் எடுக்கப்படவில்லை என்பதை மேற்சொன்ன காரணங்களைக் கொண்டு யோசித்து பார்த்தால் புரியக்கூடும். கார்த்திக் சுப்புராஜ் படம் என்பது ஒரு கூடுதல் பார்வையாக இருக்கக்கூடும்.

ஆண்-பெண் சமன்பாடு :

இக்கதையில், பெண்ணைத் தூக்கிப்பிடித்திருப்பதாக சொல்ல ஏதுமில்லை. ஒவ்வொரு முறை அவள் பரிதவித்து விடையறியாமல் நிற்கும்போது, அவளுக்கு யோசனை சொல்வதாகவும் கதையை முன்னெடுத்து செல்ல உதவுவதாகவும் இருப்பதாய் காட்சி படுத்தப்பட்டிருப்பது ஆணை கொண்டுதான் என்பதை நாம் கவனிக்கலாம்.

அவளின் பையன் கிடைத்ததும், அவனின் செய்கைகளுக்கு, அவளின் முதல் கணவன்தான் யுக்தியை வெளிபடுத்துகிறான். 'ஒருவேளை இவனைக் கடத்தியவன் இவனை என்ன சொல்லி அனுப்பி வைத்திருப்பானோ..', மகன் மிரட்டலுக்கு அடிபணிவதாக சொல்வது.. இப்படி..

அடுத்ததாய், கடத்தியது ஒரு பெண் என்பதை அவளின் இரண்டாவது கணவன்தான் சரியாய் வழிகாட்டுகிறான். கொலைகார டாக்டர் கூட, அவளின் Critical sense யைப் பயன்படுத்தச் சொல்லி Game விளையாடுகிறார்.
கடைசியில் அவளின் தோழி, தான் கடத்தியதைச் சொல்லும்போது, 'ஓவர்கோட், குடை, கொலை, கடத்தல் என்றால் ஆண் என்றுதான் நினைப்பதா..' என்பது பெண்ணின் ஆளுமை இம்மாதிரியான செயல்களிலும் இருக்கக்கூடும் என்ற தாழ்மையை தான் உண்டுபண்ணுகிறது.

இறுதியில் அம்மா என்னும் சொல்லை உணர்ச்சிகளுக்கு உரியதாய் சமர்ப்பித்திருப்பது இயக்குனர் கதை முழுவதும் கருப்பொருளைத் தேடி கடைசியில் கண்டெடுத்திருப்பதாய் சொன்னது, இதைதான். இது பெண்மை, தாய்மை, தாய்மையின் தீவிரம் என்னும் பெண்ணின் குணாதிசியங்களுடன் விளையாடும் உத்தியாகவும் எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

இதில் ஆண் கதாபாத்திரங்கள் எல்லாமே பெரும் அறிவோடும், பெண்ணின் கதாபாத்திரம் என்பது உணர்வு சார்ந்தும் அதுவும் கர்ப்பம் என்ற கூடுதல் உணர்வுடனும் படைக்கப்பட்டிருப்பது வெட்ட வெளிச்சமாகிறது. இக்கதை, பெண்ணுக்கானது என்று மேம்போக்காய் சொல்லப்படுவதை, இக்காரணங்களால் நாம் ஒதுக்கிவிடமுடியும். இருந்தும் இக்கதையின் ஏதோ ஓன்று ஈர்ப்பைக் கொடுப்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

'பென்குயின்'

~ அகிலா..

எழுத்தாளர்..

Friday, 27 December 2019

The Queen (க்யூயின்)

~ அகிலா

சக்தி, ஜி எம் ஆர் என்னும் புனைப்பெயரில் நமக்கு அறிமுகமான முன்னாள் முதல்வர்கள் இருவரை நிஜ பாத்திரங்களாக உலவவிட்டு பார்த்த 'க்யூயின்' (Queen) வெப் சீரிஸ் எல்லாம் நம்ம ஊருக்கு புதுசு.

சமீபத்துல நெட்பிளிக்ஸ்ல ஜீசஸை gay ன்னு காமெடி செய்துட்டாங்கன்னு பிரேசிலில் கலாட்டா செய்துட்டாங்க. நம்ம ஊரில் இன்னும் இல்ல. இது சம்பந்தமான வழக்கையும் இயக்குனர் கௌதம் 'அது நாவலின் காப்பி' என்று சொல்லி சரிசெய்துவிட்டார். மற்றபடி கொஞ்சம் சிலவற்றை மாத்தி சீன் பண்ணியிருந்தாலும் பெரும்பாலும் அவங்க வாழ்க்கையைக் கார்பன் காப்பி வச்சு எடுத்திருக்காங்க.

'க்யூயின்' சீரிஸில் எல்லாமே க்வீஸ் மாதிரி. பெயரை வைத்து நாம நிஜ கேரக்டரைக் கண்டுபிடிக்கிற வேலை. நல்லாதான் இருக்கு..

அனிதா சிவகுமரன் நாவல், 'The Queen' என்பதை Web Series ஆக தமிழில் எடுத்திருக்கிறார்கள். கௌதம் மேனன்(VTV - வி தா வ), பிரகாஷ் முருகேசன் (கிடாரி) இருவரின் இயக்கமும் இதில் இருக்கிறது. ஸ்கிரிப்ட் ரேஷ்மா கட்டாலா (நீதானே என் பொன் வசந்தம்) வசனங்கள் தெறிக்கிறது.

அனிதா சிவகுமரன்

கௌதம் வாசுதேவன்

பிரகாஷ் முருகேசன்

ரேஷ்மா கட்டாலா

ஜி எம் ஆர் ஆக வருகிற இந்திரஜித்.. குழி விழுந்த சிரிப்பு, வசீகர கண்கள்.. 'Anyone can fall for him' என்பதை செய்துக்காட்டியிருக்கிறார்.

ரம்யா கிருஷ்ணன்.. சான்ஸே இல்ல.. கம்பீரம், சோகம், மகிழ்ச்சி எல்லாம் அந்த முகத்தில்.. நிஜம் நம் முன்..

வம்சி கிருஷ்ணா, சோனியா அகர்வால், அஞ்சனா எல்லோரும் ஓகே. சக்தியின் 'தோழி' சூரியகலாவாக வரும் விஜி சந்திரசேகர் சற்று சத்தத்தைக் குறைத்திருக்கலாம்.

பிரதீபன் (தீபன்) மட்டும்தான் பெண் சமூகத்துக்கே எதிரி என்பது போன்ற ஒரு projection. ஜி எம் ஆரின் சாவு வீட்டில் பிரதீபனும் சக்தியும் பேசிக்கொள்ளும் அதிகப்படியான காட்சியமைப்பைத் தவிர்த்திருக்கலாம். ஏன்னா, அங்க நடந்த அத்தனையையும் டிவியில் பார்த்த சாட்சிகள் தமிழ்நாட்டில் அதிகம் பேர் இன்னும் உயிரோடுதான் இருக்காங்க. அன்று அவங்க கிட்டே இருந்த ஆவேசம் தான் அவங்களின் இந்த உச்சிக்குக் காரணம். அதுதான் அவங்க குணம். இதில் ரொம்ப சாத்வீகமா அழுத்தமா காட்சி அமைப்பு மாறியதைப் பார்த்தபோது சீசன் 1 முடிவு காட்சிகள் மனதில் இலேசாகதான் பதிந்தன. அதற்கு முன்பு இருந்த கதை அழுத்தம், ரம்யா கிருஷ்ணனின் முகபாவங்களின் தீவிரம், உச்சரிப்பு வலிமை எல்லாமே சற்றென்று சரிந்தாற் போல் ஆனது.

சக்தியின் வாழ்க்கைக் குறித்த நிறைய மர்மமுடிச்சுகளுக்கு பல வருடங்களாக மக்களாகத் தேடிய விடைகள் எல்லாம் எளிதாய் உடைத்துச் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன. நான் வாசந்தியின் 'Amma :Jayalalithaa's Journey From Movie Star To Political Queen' படித்திருக்கிறேன். கொஞ்சம் அதிலிருந்தும் கதை உருவப்பட்டிருக்கிறது தெரிகிறது.

ஒரு காலகட்டத்தில் காதல், காதல் தோல்வி, காமம் குறித்த பல விஷயங்கள் ஒளித்தும் மறைத்தும் வைக்கப்பட்டிருந்தன. பெரிய மனிதர்களின் செயலாளர்கள், அவர்களின் கீழ் பணியாற்றியவர்கள், அரசியல் சதிராட்டத்தில் எதிர்களத்தில் நின்றவர்கள் இப்படியாக பலர் எழுதி வெளிவந்த உண்மையும் பொய்யும் கலந்த வாழ்க்கை சரித்திரங்கள் நம்மிடையே புழங்கத் தொடங்கிய பிறகுதான், பெரிய மனிதர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையை யாரும் எட்டிப்பார்க்க அசிங்கப்படுத்த அவசியமில்லையெனும் அறிவு முதிர்வு (civilized / matured attitude) நமக்கு வந்தது எனலாம்.

காந்தி, நேரு, இந்திராகாந்தியென அடுத்தடுத்த புத்தகங்கள் வாசிப்பின் பிறகுதான் உன்னதம் என்பது யாதென்ற புரிதல் உண்டானது.

'க்யூயின்' சீரிஸையும் அப்படியான நோக்கில்தான் எடுத்திருக்கிறார்கள். இது போன்ற காணொளிகள், பெண், பெண் சார்ந்த வியாபாரத்தன்மை, பெண்ணை பழிக்கும் ஆணின் மூளையுடன் இயங்கும் பெண்ணுலகம், பெண்ணின் மீது ஆண் செலுத்தும் அதிகாரதன்மை போன்ற பல வெளிகளை அசாத்திய கோணங்களில் அணுக சொல்லித்தருகிறது எனலாம்.

கௌதம் வாசுதேவ் மேனன், பிரசாத் முருகேசன் இருவருக்கும் வாழ்த்துகள்..

தமிழில் இன்னும் எதிர்ப்பார்ப்போம்..

~ அகிலா..

Tuesday, 19 November 2019

ஆண்கள் !

ஆண்கள் தினம்

ஆண் ! சக மானுடன் ! பெண்ணுக்காய் சலிக்காமல் மாற்றம் காணும் ஜீவன் !

இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கக்காலத்து ஆண் என்பவன், ஆணாக, தலைவனாக, அகம் பெரிது உடையவனாக, பெண்ணைத் தனக்குள் ஒளித்து வைத்து பாதுகாப்பவனாக இருந்தான். குழந்தைகளை விட்டு பெரிதும் தள்ளி நிற்பவனாக, வீடு குழந்தைகள் என்பதெல்லாம் பெண்ணின் துறைகள் என்ற நினைப்பு உடையவனாக இருந்தான். இங்கு பெண் ஒரு பேசாமடந்தையாகவே இருந்தாள்.

அறுபதுகளில் எழுபதுகளில் பிறந்த ஆண், பெண் மீதான ஆதிக்கப் பார்வையைச் சற்று தளர்த்தியவனாக இருந்தான். இருந்தும் பெண்ணைக் கவனப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தான். குடும்பத்திற்காகத் தன்னை இழைத்துக்கொள்ளும் தியாகத் திருவுருவாக நின்றான். பெண் உழைத்து வந்தாலும் குடும்பம் அவனின் பார்வைக்குள்ளே தான் உழன்று வந்தது. பெண்ணும் அவனுள் பல நேரங்களில் பொருந்தியும் சில நேரங்களில் எதிர்த்தும் நின்று போராடினாள்.

எண்பது, தொண்ணூறுகளில் பிறந்த ஆண், பெண் என்னும் பார்வையை முற்றிலும் மாற்ற முயற்சிப்பவனாக, சக உயிராய் அவளை நேசிக்கக் கற்றுக்கொள்பவனாக, வீட்டுவேலைகளைப் பகிர்ந்துக் கொள்பவனாக, குழந்தைகளைக் கவனித்துக் கொள்பவனாக, பெண் என்பவளும் குடும்பப் பொருளாதாரத்திற்காகத் தன் பங்கை ஆற்றவேண்டுமென்ற உணர்வை அவளுக்குக் கொடுப்பவனாகவும் தன்னைக் கட்டமைத்துக் கொண்டு வருகிறான்.

இருபத்தியொன்றாம் நூற்றாண்டின் ஆண், முந்திய ஆணை விட எவ்வாறான வழிமுறைகளைத் தேர்ந்தெடுக்கிறான் என்பதைப் பொறுத்திருந்துதான் பார்க்கவேண்டும்.

முப்பது வயதில் இருக்கும் திருமணமான இளைஞன், முன்பு பெண்ணிடம் இருந்த குழந்தை வளர்ப்பு, சமையல், மற்ற வீட்டு வேலைகள் போன்றவற்றை தனக்குள் கொண்டுவருகிறான். வலுக்கட்டாயமாக தன்னை அதற்குள் நுழைக்கிறான். பெண்ணும் அதில் சிறிது ஆசுவாசப்படுகிறாள். அவளால் அலுவலக வேலைகளில் கவனம் கொள்ள முடிகிறது. இதை சற்று ஏற்க மறுக்கும் முந்தைய தலைமுறை பெண்கள் (கவனிக்கவும் ஆண்கள் இல்லை) கவலை கொள்வதைத் தவிர்க்கலாம்.

தலைமுறைகளாய், ஆண் என்பவனே குடும்பத்தின் பழு சுமப்பவனாய் இருத்தப்பட்டு, அங்கே பெண் உழைப்பு இருந்தாலும் 'தகப்பன் மட்டுமே கிரேட்' என்று சொல்லப்பட்டு வந்த கோட்பாட்டு நிலை இன்று உடைக்கப்பட்டு வருவதை மறுப்பதற்கில்லை. இதை முன்னெடுக்கும் இன்றைய இளைய சமுதாயத்து ஒவ்வொரு ஆண்மகனுக்கும் நான் தலை வணங்குகிறேன்.

Happy Men's Day..

~ அகிலா..

Saturday, 2 November 2019

கனவுகளும் வயதும்..

மனமும்..

நெடுந்தூக்கத்தில் வரும் கனவுகள் குறித்து எனக்கு நிறைய ஐயங்கள் உண்டு. எங்கோ ஓடிக்கொண்டிருப்போம், யாரோ துரத்துவார்கள், அவர்களின் முகங்கள் தெரியும், இவனா என்று வினா வரும். ஒரு வீட்டுக்குள் ஓடுவோம், அது மிகவும் தெரிந்த மாதிரியான அறைகளைக் கொண்டிருக்கும். அதன் ஒரிடத்தில் அம்ர்ந்து ஒளிந்துக்கொள்வோம். அருகே ஒரு பாம்பு தலை நீட்டி படம் எடுக்கும். பயந்துப் போய் மறுபடியும் ஓடுவோம். கனவு தீர்ந்து நிஜம் உதற வைக்கும்.

அதில் வருவது நாம் என்பது, நாம் எதிரிகளை எதிர்க்கொள்வதில் இருந்து புரியமுடியும். ஆனால் அந்த 'நாம்' என்பதற்கு முகம் இருக்காது. வயது இருக்காது, காட்சிக்குத் தேவையில்லையெனில் உடைகளும் புலப்படாது. அப்போது அந்த முகத்தை ஏன் நாம் நமது முகமாக கொள்கிறோம்? முகமே தெரியாத போது, கனவில் நடப்பதை நமக்கானதாய் எதற்கு எடுத்துக் கொள்கிறோம்?

ஜேன் மில்லர் சொன்னது போல, 'I wonder how many of us are old in our dreams'.. வயதும் முகமும் அற்ற கனவுகளை எண்ணி எண்ணி துயருருவதை என்னவென்பது..

என்றாவது ஒரு நாள் கனவில் வந்த இடத்தைக் கண்ணில் கண்டு தொலைப்போம். இதை எங்கேயோ பார்த்தமாதிரி இருக்கே என்று குடைவோம் மூளையை. சரிவர பிடிபடாது. இப்படி கனவு நிகழ்ந்த இடமும் வயதும் முகமும் கலைந்து போகும் பட்சத்தில் எதற்காக கனவுகளைத் தூக்கிச் சுமக்கிறோம்?

ஒன்றிலிருந்து மூன்று வயது வரை வரும் கனவுகள் night terrors எனப்படும் வகையைச் சார்ந்தவை. நடு இரவுக்கு மேல் குழந்தைகள் எழுந்துக்கொண்டு அழும். தூக்கச் சிக்கும் சேர்ந்துக்கொள்ள ஒரு மணி துளிகளாவது பயத்துடன் கத்திக் கொண்டிருக்கும். மெதுவாய் பேசி பாட்டுப்பாடி அவர்களை ஆற்றுப்படுத்தித் தூங்க வைக்கவேண்டும்.

பள்ளிப் பருவங்களில் (5 - 8 வயது வரை) தன் வயதையொத்த சக பிள்ளைகளிடம் காட்டும் அன்பு, வெறுப்பு, புரிதலின்மை, பெற்றோர்களின் வாக்குவாதம், சண்டை, விபத்து, வீட்டின் இருட்டு மூலைகள், பேய், பிசாசு பயம் போன்றவை அதிகமிருக்கும். அவர்கள் பள்ளி விட்டு வந்தபிறகு யார் யாருடன் என்ன பேச்சு பேசினார்கள் என்பதை நாம் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டும். இரவில் படுக்கும் அறையின் கதவிலோ கட்டிலின் தலைமாட்டிலோ, 'நல்ல கனவுகளுக்கு மட்டுமே இங்கே அனுமதி' என்று அவர்களையே எழுதச்சொல்லி ஒரு போர்டு செய்து மாட்டிவிட வேண்டும். இது அவர்களின் பயத்தைப் போக்கும். அம்மா இங்கதான் படுத்திருக்கேன், அப்பா இதோ படுத்திருக்காங்க என்று அவர்களுக்கு உதவிக்கு ஓடிவருவாங்க என்னும் நம்பிக்கையை இரவில் படுக்கப் போகும்முன் கொடுங்க.

கனவுகளைப் பற்றிக் காலை எழுந்ததும் நினைவூட்டாதீர்கள். பகல் முழுமையும் அது அவர்களைத் தொந்தரவு செய்யும். கேஷுவலாக அதைக் கையாளுங்க.

பதின்பருவத்தில் வரும் கனவுகள் அவனை/அவளை முழு மனிதத்துவம் வாய்ந்த மனிதர்களாய் மாற்றும் குணம் வாய்ந்தவை. திரில்லர் கதைகள் படிப்பது, திரில்லர் படங்கள் பார்ப்பது போன்றவை அவர்களின் மனித மனதின் மிருகத்தனமான பக்கத்தைச் சீண்டிப் பார்ப்பவை. கொலை, பாலியல் வன்முறைகள் போன்றவற்றைப் பற்றி அவர்கள் எவ்வாறு யோசிக்கிறார்கள் என்பதைப் பெற்றோர்கள் தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும்.

சனி ஞாயிறுகளில் ஒரு Questionnaire - yes or no குறிப்பது போன்ற வினாதாள் ஒன்றைக் கையில் கொடுத்து அவர்களின் சமூக புரிதலைத் தெரிந்துக்கொள்ள வேண்டும். பக்கத்து தெருவில் நடந்த அல்லது பேப்பரில் படித்த, நியூசில் கேட்ட கொலை, பாலியல் வன்முறை, திருட்டு போன்றவைக் குறித்தக் கருத்துகளைக் கேட்டு அறியலாம். அல்லது எழுதச்சொல்லலாம். இது சமூகம் குறித்த அவர்களின் பதட்டத்தைக் குறைக்கும். கனவுகளை சாதாரணமாக்கும்.

பெரியவர்கள் ஆனபிறகு வரும் கனவுகள் வாழ்வின் குழப்பமான மனநிலை, பிரச்சனைகள், மன அழுத்தங்கள், பாலியல் போதாமை, பொருளாதார நிலை போன்றவற்றின் தாக்கத்தை அதிகம் கொண்டிருக்கும். எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் தீர்வு இருப்பதாய் நாம் நம்பவேண்டும். நம் மனதையும் நம்ப வைக்க வேண்டும். முட்டுச்சந்தில் போய் நிற்பதாய் ஆன கனவுகளுக்கு இதுதான் காரணம்.

ஐம்பது அறுபது தாண்டிய வயதில் வரும் கனவுகள் மிகுந்த கவலையைத் தருவதாய் அமையும். முன்னத்து வாழ்க்கையின் அடிச்சுவடுகள் தொடர்வதாய் தோன்றும். இப்படி வாழ்ந்திருக்கலாமோ இந்த மாதிரி செய்திருக்கலாமோ வாழ்க்கையைத் தொலைத்துவிட்டோமோ பொண்ணை பிள்ளையை முன்னமே கட்டிக் கொடுத்திருக்கனுமோ இன்னமும் சேமித்திருக்கனுமோ போன்ற குற்ற உணர்வு ஊட்டக்கூடிய கேள்விகள் அரிக்கும். இவை கனவுகளில் 'நான்' என்னும் அகந்தை மிக்க மனிதனை போட்டு வதைக்கும். நிகழ் காலத்தின் வயதை முகத்தைச் சுட்டாமல் கனவுகள் வந்து கலங்கடிக்கும்.

இச்சமயங்களில் நம் மனதை ஆற்றுப்படுத்துதல், நாம் நன்றாக சிறப்பாகவே வாழ்ந்தோம் என்ற மனப்பாங்கை வளர்த்தல், சொற்பொழிவுகள் கேட்டல், ஆன்மீகத் தேடல், நடைபயிற்சி, மராத்தன் போன்ற மனிதர்களுடன் புழங்கும் துறைகளில் நுழைதல் போன்றவை கை கொடுக்கும்.