கோயம்புத்தூர் புத்தகத் திருவிழா 2017 - ஜெயமோகனுக்கு விருது

கோவை புத்தகக் கண்காட்சி 2017 

தொடக்கவிழாவும் ஜெயமோகன் விருது விழாவும்..

~ அகிலா  

கொஞ்சம் மிதமான மற்றும் பலத்த காற்றுடன் என்ற வானிலை அறிக்கை போல் இருந்தது ஜூலை மாதத்து இந்த மாலைபொழுது. கோவையின் மிகப்பெரிய வணிக அமைப்பான கொடிசியா நடத்தும் 'கோயம்பத்தூர் புத்தகத் திருவிழா' ஆரம்பவிழாவிற்கான அனைத்து முன்னெடுப்புகளும் களை கட்டியிருந்தன. 'வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது' எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு என்பதும் அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது கொடிசியா நிர்வாகத்தால்.

ஜூலை 21 புத்தகக் கண்காட்சி, மொத்தமாய் 175 பதிப்பகத்தார், 265 அரங்குகள் என்று கொடிசியா வணிக வளாகம் முழுமையும் நிறைந்திருந்தது. தேசிய புத்தக அமைப்பின் (NBT) தலைவர், திரு பல்தேவ் பாய் சர்மா கண்காட்சியைத் கத்தரி வெட்டித் திறந்துவைத்தபோது, அரங்கு நிறைந்திருந்த புத்தகங்களின் மணம் நாசி தொட்டது. வாங்க நேரமில்லை.

விஜயா பதிப்பகம் வேலாயுதம் அய்யாவிடம் குழந்தை இலக்கியம் குறித்த பேச்சுடனும், எழுத்தாளரும் நண்பருமான சு வேணுகோபால் அவர்களின் பரிந்துரையில் நவீன சிறுகதைகளின் பக்கம், காலசுவடில் ஒரு புத்தகப்புரட்டலும், இன்னும் சில தோழர்களின் விசாரிப்புக்குப்பின் தொடக்கவிழா நிகழ்வுக்கு வந்தமர்ந்தேன்.  

திறந்துவெளி அரங்கு அமைத்திருந்தார்கள், காற்றும் வந்து கதை பேசட்டும், கேட்கட்டுமென்று. கூட்டம் மிதமாயிருந்தது. மேடையை அலங்கரித்த அனைவருக்கும் பொன்னாடைகளும் பூங்கொத்துகளும் வழங்கப்பட்டன. என்னையும் அழைத்தார்கள். கொடுத்து வந்தேன். 

கொடிசியா அமைப்பின் துணை தலைவர் ராமமூர்த்தி, தலைவர் சௌந்தரராஜன், நிர்வாக இயக்குனர் வரதராஜன், இலக்கியக்கூடலின் தலைவர் பாலசுந்தரம் என்று அனைவரும் பேசிய பின் என் பி டி யின் தலைவர், சர்மா அவர்கள் இந்தியில் உரையாற்றினார். 

அதன் உடனடி தமிழ் மொழிபெயர்ப்பும் கொடிசியாவின் ராம்பிரசாத் அவர்களால் கொடுக்கப்பட்டது தமிழறிந்த, தமிழ் மட்டுமே அறிந்த நமது மக்களுக்கு. இந்தி மொழியை ஏன் கற்கவில்லை என்கிற சிறு வருத்தமும் இவ்வாறான பேச்சுகளை கேட்கும்போது தோன்றாமல் இருப்பதில்லை. அதை பின்னர் பேசிய பபாசி (BAPASI) தலைவர் காந்தி கண்ணதாசன் அவர்களும் குறிப்பிட்டார். இந்தி கற்றுக்கொள்ள, திருவல்லிக்கேணியின் ஏதோ ஒரு குறுகிய சந்தில் இருந்த இந்தி சபா ஒன்றில் வெள்ளையாகவும் ஒல்லியாகவும் இருந்த இந்தி மிஸ்ஸிடம் படித்து ராஷ்டிராவைத் தாண்டியது எனக்கும் நினைவில் வந்தது. 

சர்மா அவர்கள் பேசிய இந்தி சொற்பொழிவு கவிதை சந்தம் பாடியது. புரியாமலேயே கேட்டுக் கொண்டிருக்கலாம் போலிருந்தது. எதற்கு புரியவேண்டும்? புரிந்து என்ன செய்யப்போகிறோம். புத்தகத் திருவிழாவில் புத்தகங்கள் குறித்துப் பேசுவார், எழுத்தாளர்கள் குறித்துப் பேசுவார், இதை இரண்டு வருடங்களாய் சிறப்பாய் நடத்தும் கொடிசியா குறித்துப் பேசுவார் என்றும் தோன்றியது. அவரை இன்னும் சற்று நேரம் பேசவிட்டிருக்கலாமோ. அவரின் குரல் இனிமை கூடுதல் அழகு. சும்மாவாச்சும் கேட்கும் பண்பு நமக்கு மட்டுமே சொந்தம்.

கோவையின் கொந்தல் காற்று உட்கார்ந்திருந்த மிக குறைவான பெண்களையும் சேலை கொண்டு போர்த்தவைத்தது. ஆண்களுக்கு குளிர்வதில்லையோ அல்லது அவர்களை விட்டுவைக்கிறதோ இந்த காற்று என்பது ஒரு புதிர்தான். 

சரி, அடுத்ததாய், காந்தி கண்ணதாசனும் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு 'வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது' க்கான பட்டயம் வாசிக்கும் பொறுப்பை ஏற்றிருந்த இயற்கை ஆர்வலர் சுப்பிரமணியம் அவர்களும் பேசினார்கள், இல்லை, முன்னவர் பேசினார், அடுத்தவர் உணர்வு உந்த வாசித்தார். வாசித்தப்பின் ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு விருது வழங்கப்பட்டது. 

விருது பெற்று, மாலையும் கழுத்தில் ஏந்தி, ஜெயமோகன் நெஞ்சு நிமிர்த்தி நின்ற காட்சி மிக அற்புதமானது. என்னருகில் அமர்ந்திருந்த எழுத்தாளர் வேணுகோபால் அவர்கள், 'ஒவ்வொரு எழுத்தாளனுக்கும் இம்மாதிரியான விருது அவன் வாழும் நாட்களிலேயே கிடைத்தால் எத்தனை உவகை அடைவான். இறந்தப்பின் துதி பெற்று என்ன பயன்..' என்றும் கேள்வி எழுப்பினார். உண்மைதான். இது ஒரு அங்கீகாரம்.

தினமும் இணையத்தில், வலைபதிவில், இதழ்களில் என்று எழுத்தும் கையுமாக இருப்பவருக்கு கிடைக்கும் அழகான அங்கீகாரம். அவற்றை வாசிக்கும் அனைத்து அபிமானிகளுக்கும் அவரின் அந்த நேரத்து முகவசீகரம் சொந்தமாகிறது.  

'தமிழரும் புத்தகங்களும்' என்னும் தலைப்பில் தனக்கு தெரிந்த அறிந்த தமிழரின் வாழ்வியலை மாற்றிய சற்றேனும் அசைத்துப்பார்த்த பத்து புத்தகங்ளைப் பட்டியலிட்டார் தனது ஏற்புரையில் ஜெயமோகன் அவர்கள். அதற்குமுன் மறைந்த எழுத்தாளர் தூரன் குறித்து சிறு அறிமுகமும் கொடுத்தார். புத்தகத் திருவிழாவில் எட்டு நாட்களும் மறைந்த எட்டு எழுத்தாளர்களுக்கு சமர்ப்பணம் செய்திருந்தனர் கொடிசியா நிரவாகத்தினர். முதல் நாளாய் தூரன். ஏற்கனவே பதிவும் இட்டிருந்தார் ஜெயமோகன். கலைகளஞ்சியத்தை உருவாக்கிய பெருமை தூரன் அவர்களுடையது என்றும், இன்றளவும் இன்னொன்று உருவாகாத நிலைமை குறித்து வருத்தமும் அவர் உரையில் இருந்தது.  

அவர் பட்டியலிட்ட பத்திற்கு வருவோம். 

1. குஜிலி பதிப்பகங்களின் 'பெரிய எழுத்து விக்கிரமாதித்தன் கதை'

2. குஜிலி பதிப்பகங்களின் 'பதினெட்டு சித்தர் பாடல்கள்' 

3. பாரதியார் கவிதைகள்

4. கல்கியின்  'பொன்னியின் செல்வன்' 

5. மு வரதராசனார் திருக்குறள் உரை 

6. சிற்பானந்தாவின் பகவத் கீதை உரை 

7. கண்ணதாசனின் 'அர்த்தமுள்ள இந்துமதம்' 

8. வெங்கடராஜுலு மொழிப்பெயர்த்த 'சத்திய சோதனை'  

9. கனா முத்தையா மொழிபெயர்த்த 'வால்காவிலிருந்து கங்கை வரை' 

10. மாக்சிம் கார்க்கியின் 'தாய்' 

ஒவ்வொன்றுக்கும் அனுபவம் சார்ந்த விளக்கம் வைத்திருக்கிறார். கேட்கிறவர்களின் மனதுக்குள் அவரவர் அனுபவங்களையும் பகிர்ந்துக்கொள்ள ஒரு மூலையும் ஒதுக்கிக்கொடுக்கிறார். சிறப்பு. தலைப்பு குறித்து மட்டும் விரிவாய் பேசிமுடித்து, நன்றி அட்டை போட்டுவிட்டார். 

அதன்பிறகு, சாப்பாட்டு விருந்து. அவரவர் தட்டுகளை அவரவரே சுமக்கும் சமதர்மம். ஜெயமோகனிடம் சிறிது சிறிதாய் சென்று பேசிவந்தார்கள். அவரிடம் பேசாமல் போவதா என்னும் பெரிய உந்துதலில், அவரை நோக்கி நடந்தேன். உயரத்தில் இருப்பவர்களைச் சந்திக்கும் தருணத்தில் முதன்முறையாக எல்லோருக்கும் நிகழ்வதுபோல, சொல்ல வந்த வாழ்த்தை இன்னும் சிலபல குறித்துவைத்திருந்த சொற்களுடன் சேர்த்து முழுங்கிவிட்டு, மிச்சமிருந்தவற்றைப் பேசிவிட்டு வந்தேன். 

எல்லாம் கலைந்து வெளியே வந்தபோது, நினைவில் நின்ற ஒன்று, நாளையாவது புத்தகம் வாங்கவேண்டுமென்பதுதான். 

படைப்பாளியாய்..

ஒரு பெண் அங்கீகாரம் பெற..

வாசகசாலை பேட்டியில் செந்தில் அவர்களின் 'உள்ளே கனலும் நெருப்பு' சற்று யோசிக்கத்தான் வைத்தது. இதனை எழுதும் கட்டாயத்திற்குள்ளும் என்னை தள்ளியது எனலாம்.

"தமிழில் எழுதத் தெரிந்தால் அவர் எழுத்தாளராகிவிடும் சூழ்நிலையின் தொடக்கப்புள்ளி. ஃபேஸ்புக்கில் ’மொண்ணை’ வரிகளுக்கு இடப்படும் நூற்றுக்கணக்கான விருப்பக்குறிகள் தன்னைக் குறித்த மிகுதியான கற்பனைகளுக்கு வழிகோலுகின்றன போலும்." இதை அவ்வாறே ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

இதுபோலவே இங்கு நிறைய உள்ளன. இம்மாதிரியான விஷயங்களில், ஒரு சிறு கோபம் என்னுள்ளும் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. படைப்பிலக்கியம், அது ஒரு மகாசமுத்திரம். கொட்டிக்கிடக்கும் எழுத்துகளில் யாருடையதை நல்லதென்றும் அல்லதென்றும் வல்லமை வாய்ந்ததென்றும் பொல்லாமை பேசுவதென்றும் சொல்ல?

சமூகத்தின் மூலையில் கிடந்த சாராம்சங்களை எல்லாம் எழுத்தாக்கி வாசகனை யோசிக்கவைத்து அறிவை புரட்டிப்போட்ட சிறுகதைகளையும் நாவல்களையும் இலக்கியம் என்றும் அது ஒரு மாபெரும் தேவை என்றும் நாம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறோம். அதை படைத்தவர்கள் எல்லாம் விருது கொடுத்து கௌரவிக்கப்பட்டார்களா என்றால் அது சாத்தியப்படுவதில்லை என்றே தோன்றும்.

வாசிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் ரசனை வேறுபடும். ஜெயகாந்தனை பிடித்தவர்களுக்கு பாலகுமாரனைப் பிடிக்காமல் போகலாம். வாசந்தியைப் பிடித்தவர்களுக்கு அம்பையைப் பிடிக்காமல் போகலாம். யாரையும் யாருடனும் ஒப்பிடுதல் என்பதும் தவறுதான், ஒருவருக்கே என் உடல், பொருள், ஆவி என்றிருப்பதும் தவறுதான்.

இன்றிருக்கும் விருது பெற்ற, விருது பெறாத, சிறுகதை, பெருங்கதை எழுதும் எழுத்தாளர்கள் அநேகம் பேர் ஆண்கள்தான் என்பதை எங்கும் அடித்துச் சொல்லலாம். அந்த மாபெரும் சமுத்திரத்தில் என் போன்ற பெண்களும் சிறுகதை இலக்கியத்திற்குள் இருக்கிறோம் என்பதை நாங்களே தமுக்கடித்து கதறினால்தான் உண்டு. இதுதான் இன்றைய நிதர்சனம்.

படைப்பாளிகளுக்குள் ஆண் என்ன பெண் என்ன என்ற கேள்வி வருகிறதே உங்களுக்கு. நிச்சயம் உண்டு எனலாம். கவிதை எழுதும் பெண்களைப் பார்க்கலாம். நாலு அல்லது எட்டு அல்லது பதினைந்து வரிகள் எழுதுதல் பெண்ணின் ஒரு பகல் நேர உழைப்பின் காலத்தில் ஒரு சிறு பங்கே கடன் கேட்கும். ஒரு சிறுகதை என்பதோ நாவல் என்பதோ அவளின் பேனா முனை நெற்றி தேய்க்கும் நேரத்தை அதிகமாய் சாப்பிடும் என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும்.

ஒரு ஆண் எழுதுகிறான் என்றால், அவனுக்கு காப்பி கிடைக்கும், சாப்பாடும் கிடைக்கும். குழந்தை சினுங்கினால் அதை நகட்டிச் செல்லவும் ஆள் இருக்கும். பெண்ணுக்கு அப்படியல்ல என்பது வெட்ட வெளிச்சம்.

இந்த நிலையில் ஆண்கள் முகநூலிலும் இணையத்திலும் விருப்பக்குறியிட்டு மகாஜனங்கள் போற்றுவதை, அதிமேதாவிகள் புத்தகமாக்கி விருதுக்கும் போகிறார்கள். மாலை நேர தேநீர், இரவு நேர தேநீர் பார்ட்டி என்று ஆண்களுக்கு நிறைய டீக்கடை பெஞ்சுகளும் அதன் மீதான கணிசமான பரிந்துரைகளும் ஏணி அமைத்து கொடுக்கும் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. சமீபமாக வந்த சுஜாதா விருது பட்டியலில் ஒரு பெண் படைப்பாளியின் முகம் இருந்ததா என்பதே ஒரு சாட்சி.

விருதுக்காக அனுப்பப்பட்ட படைப்பு குவியலில் என் சிறுகதை தொகுப்பும் ஓன்று என்பதை நான் குறிப்பிட்டுத்தான் ஆகவேண்டும். அந்த விருது அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு, நம் எழுத்து தகுதி சுற்றை எட்டவில்லையோ என்கிற நினைப்பில் நான் இருக்க, அது குறித்து எழுந்த சர்ச்சைகளும் விவாதங்களும் என் எண்ணம் உண்மையல்ல என்றது. அவ்வமயம் மௌனத்தை மட்டுமே பதிலாக்க முடிந்தது.

இருந்தும் ஒரு பெண், இங்கு படைப்பாளியாய் அங்கீகாரம் பெற ஒரு ஆணை விட அதிகமான உழைப்பு தேவையாகிறது என்பது மட்டும் மிக பலமாய் புரிகிறது. அங்கீகாரங்களை விட, அடுத்ததை நோக்கிய நகர்தலே ஒரு படைப்பாளியை செம்மையாய் செதுக்கும் என்னும் நம்பிக்கை எப்போதும் எனக்குள் உண்டு.

தொட்டு கடக்கும் காலத்தை சுவாசிக்கலாம். 

கடந்து போகிறதே என்று பிடித்து வைக்க முடியாது. 

சுந்தர ராமசாமியின் படைப்புலகம்

கோவை இலக்கிய சந்திப்பும் சுந்தர ராமசாமியும்..

கோவை இலக்கிய வட்டம் 

கோவை இலக்கிய வட்டம் என்பது கோவை மாவட்டத்தின் மிகச் சிறந்த கவிஞர்களையும் எழுத்தாளர்களையும் உள்ளடக்கியது. மிகச் சாதாரண கவிஞனையும் படைப்பாளியாய் அவனுடைய நூலை உலகுக்கு அறிமுகம் செய்து பிரபலப்படுத்தும் சாதனை கொண்டது. நூல் அறிமுகங்கள், படைப்பாளிகள் அறிமுகம், அறிமுக உரைகள், கருத்தரங்குகள் என்று பல்வேறு தளத்தில் இயங்கி வருகிறது. 

70களிலும் 80களிலும் புதுக்கவிதைகள் கொண்டு தொழிற்புரட்சி செய்த வானம்பாடி கவிஞர்களான கோவை ஞானி, அக்னிபுத்திரன், நித்திலன், அறிவன், ரவீந்திரன் போன்ற இன்னும் பல மூத்த கவிஞர்களையும் நாஞ்சில் நாடன்,  இளஞ்சேரல், க வை பழனிசாமி, சு வேணுகோபால், சி ஆர் ரவீந்திரன் போன்ற  எழுத்தாளர்களையும் உள்ளடக்கியது. 

பல வருடங்களாக கோவை இலக்கிய வட்டத்தின் சந்திப்புகள் கோவை டவுன்ஹாலில் மரக்கடையில் உள்ள நரசிம்மலு நாயுடு பள்ளியிலும் சிபி IAS அகாடமியிலும் சில தாமஸ் கிளப்லேயும் நடைபெற்று வந்துள்ளன. தற்சமயம் ஆர் எஸ் புரத்தில் உள்ள சப்னா புக் ஹவுஸில் வைத்து நடைபெறுகிறது.  ஒவ்வொரு மாதமும் கடைசி ஞாயிற்று கிழமை கோவை இலக்கிய சந்திப்பிற்கானது.


80வது கோவை இலக்கிய சந்திப்பு 

கோவை இலக்கிய வட்டத்தின் 80வது சந்திப்பு ஜூன் மாதத்திற்கானது கடைசி ஞாயிற்றுக்கிழமை (25.6.17) அன்று நடைபெற்றது. எண்பதாவது சந்திப்பு என்பதால் வழக்கமான நூல் அறிமுகங்கள் இல்லாமல், ஒரு படைப்பாளியை அவரது படைப்புகளை எடுத்துக்கொண்டு அது குறித்த விவாதங்களில் ஈடுபடுவது என்பது முடிவாயிற்று. 

அதற்காய் நவீன இலக்கிய உலகில் மிகச் சிறந்த ஆளுமைகளில் ஒருவரான சுந்தர ராமசாமியின் படைப்புலகம் குறித்து எழுத்தாளர்களும் கவிஞர்களும் உரையாற்றினார்கள். 

க வை பழனிசாமி, சு வேணுகோபால், முனைவர் அன்புசிவா, அகிலா, யாழி, அம்சபிரியா, இளஞ்சேரல், பொன் இளவேனில், யோகா செந்தில்குமார் போன்றோர் சு ரா வின் சிறுகதைகள், நாவல்கள், கவிதைகள், உரைகள் மற்றும் கட்டுரைகள் குறித்து வாசித்தனர். 

சுந்தர ராமசாமி, நவீனத் தமிழ் இலக்கியத்தின் மிகச் சிறந்த எழுத்தாளர்களுள் ஒருவர். இவர் ஒரு நாவலாசிரியர், சிறுகதை எழுத்தாளர், பசுவய்யா என்ற புனைப்பெயரில் கவிதைகள் எழுதியவர். ‘காலச்சுவடு’ வின் கர்த்தாவே சு ரா தான். நவீனத் தமிழ் இலக்கியத்தில், தன் அசத்தும் மொழிநடையால் தமிழ் மொழியினை பல்வேறு தளங்களுக்குக் கொண்டு சென்றவர்.

1951 இருந்து 72 சிறுகதைகள்  எழுதியுள்ளார். மூன்று நாவல்கள் - ஒரு புளியமரத்தின் கதை (1966), ஜே ஜே : சில குறிப்புகள் (1981), குழந்தைகள் பெண்கள் ஆண்கள் (1988).

பல கட்டுரைகள், விமர்சனங்கள், நினைவோடைகள் என்று தொடர்ந்து இறுதிவரை இலக்கியத்திற்குள் இயங்கிக்கொண்டிருந்தவர்.
இலக்கிய சந்திப்பில், சு ரா வின் கவிதைகள் குறித்த கவிஞர் அம்சப்ரியாவின் கருத்துரையும் யாழியின் வாசிப்பும் அருமை. 

சு ரா வின் “என் நினைவுச் சின்னம்”  என்னும் கவிதையில்,

நான் விடைபெற்றுக் கொண்டு விட்ட செய்தி
உன்னை வந்து எட்டியதும்
நண்பா
பதறாதே
ஒரு இலை உதிர்ந்ததற்கு மேல் எதுவும் இல்லை…

என்று ஆரம்பிக்கும் அக்கவிதை, 

என்னை அறியாத உன் நண்பனிடம்ஓடோடிச் சென்றுகவிதையை எழுப்ப முயன்று கொண்டிருந்தவன்மறைந்து விட்டான் என்று மட்டும் சொல்

இப்படி முடிகிறது. 'ஒரு இலை உதிர்ந்ததற்கு மேல் எதுவும் இல்லை' என்பதை அம்சப்ரியா அவர்கள் அருமையாய் விளக்கினார்.

க வை பழனிசாமி அவர்களும் சு ரா வின் கவிதையுலகம் குறித்தும் அவரின் பல்வேறு கட்டுரைகள் உரைகள் குறித்தும் நயம்பட எடுத்துரைத்தார். 

முனைவர் அன்புசிவா அவர்கள், சு ரா குறித்து ஒரு கருத்தரங்கம் 2007 யில் தஞ்சையில் நடத்தியதாகவும் அந்த நினைவுகள் குறித்தும் பேசினார். அவரின் படைப்புலகம் குறித்து ஒரு கட்டுரையும் வாசித்தார்.

சு ரா அவர்களின் "ஜே ஜே : சில குறிப்புகள்" நாவல் குறித்து யோகா செந்தில்குமார் அதன் ஆழம் மற்றும் அந்த நாவல் சார்ந்த உரையாடல்கள், மதிப்பீடுகள் குறித்தும் பேசினார். 

'ஒரு புளியமரத்தின் கதை' என்னும் சு ரா வின் முதல் நாவல் குறித்தும் அவரின் சில சிறுகதைகள், 'பிரசாதம்', 'கிடாரி', 'பிள்ளை கெடுத்தாள் விளை' என்பன குறித்தும் நான் (அகிலா) உரையாற்றினேன். 

'பிள்ளை கெடுத்தாள் விளை' சிறுகதை உண்டாக்கிய சர்ச்சைகள் குறித்தும் நான் பேசும்பொழுது:

"'பிள்ளை கெடுத்தாள் விளை' சிறுகதையில் ‘அது பெண் ஜென்மம். வயதுக்கு வரும். ஆணை நேசிக்கும். அவனுடன் படுத்துறங்கும். குழந்தைகள் பெறும். அவர்களையே கடைசி வரை நேசித்து சாகும். ‘ அப்படியாக எழுதியிருப்பார். 

இடையிடையே, 'தாமரை பறிக்கும் பெண் அவளுக்கு எழுத்து படிக்க வேண்டுமாம்’, 'காலத்தின் கூத்து’ அப்படின்னு நையாண்டி தொனியில் கதையிலிருக்கும் கதைசொல்லியான தங்கக்கண் சொல்வதாகவும் எழுதியிருப்பார். 

'தாமரை பறிக்கும் பெண்' என்னும் சொற்கள் 'அடுப்பூதும் பெண்’ என்பதன் மாற்றே என்று கருத்துகள் வெளிவந்தன. 1955 களில் நடந்ததைதான் 2005 யில் எழுதியிருக்கிறார் என்றும் கொள்வோம். ஆதவன் தீட்சண்யா, அழகிய பெரியவன், பாமா விமர்சித்ததை போல தலித் இனத்தவரை குறிக்கவில்லை, நாடார் சமூகம் என்று வைத்துக்கொண்டாலும், தான் சொல்லவதெல்லாம் புனைவு, பொய் என்றெல்லாம் கதைசொல்லி தங்கக்கண் தையல்காரரிடம் சொன்ன போதிலும் சு ரா வின் எழுத்தில் உள்ள ஒரு பிராமண ஹாஸ்யத்தை உணர முடிகிறது. 

இதில் இன்னொரு கோணத்தையும் நாம் பார்க்கவேண்டும். சு ரா வின் எழுத்து முறை குறித்து நாம் அறிவோம். உரையாடல்களின் மூலமே ஒரு காட்சியை, ஒரு நிகழ்வை எல்லோரும் புரியும் வண்ணம் எழுதும் ஆற்றல் கொண்டவர். அந்த நோக்கில் பார்த்தால், சாதிகளின் வேர்கள் எவ்வாறெல்லாம் காலூன்றி இருந்தன என்பதை மிகவும் பட்டவர்த்தனமாக அவர் சொல்வதாக எடுத்துக்கொள்ளலாம். 

'எந்த சண்டையிலும் சண்டையிடுபவனின் தாய் தகப்பன் முதல், அவன் சாதி, மதம் மற்றும் சாதி புத்தி என்று ஓன்று இருக்கிறதே அதுவரைக்கும் இழுக்காமல் அன்றைய சண்டைகள் இருந்ததில்லை' என்பதை சு ரா காட்டுகிறார்.

இந்த 'பிள்ளை கெடுத்தாள் விளை' சிறுகதை குறித்து ஜே பி சாணக்யா, அம்பை, க பஞ்சாங்கம், சுகுமாரன், ரவிக்குமார், இமையம், பி ஏ கிருஷ்ணன், பெருமாள் முருகன், நாஞ்சில் நாடன் போன்று அனேகம் ஆளுமைகள் நேர்மறையாகவும் எதிர்மறையாகவும் விமர்சனம் வைத்திருக்கிறார்கள்.  

க. பஞ்சாங்கம் அவர்களின் கூற்றுக்குள் சில இடங்களில் பொருந்திப்போகமுடிகிறது. நாடார் இன மக்களையே குறிக்கும் என்பதை அவர்களின் தோள்சீலைப் போராட்ட குறிப்பும் இருக்கிறது

பெருமாள் முருகன் அவர்களின் கருத்தில், 'இந்த கதை அவரின் சிறந்த கதை ஒன்றுமில்லை, நிறைய நுட்ப தவறுகள் உள்ளன' என்றும் கூறியிருக்கிறார். 'அப்படி ஒரு ஒழுக்க பிறழ்வு நடந்ததாக வாசிப்பில் கணிக்கமுடிகிறது, ஆனால் நடக்கவில்லை என்று கூறுவதை மறுக்கிறேன். அப்படிதான் இருந்ததாகவே நான் எடுத்துக்கொள்கிறேன்.' என்கிறார். மேலும் அவர், 'அதற்காக எழுத்தாளரை சாடுவது தவறு, அது எழுத்துரிமை' என்கிறார். ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

அம்பையின் தர்க்கம் பெண் சார்புடையது. பெண்ணுக்கும் ஆணுக்குமான உயர்வு தாழ்வு போராட்டத்தைச் சொல்வது. பெண் உயர்ந்தால் அவளை திருமணம் செய்விப்பது கடினம் என்னும் சமூக கண்ணோட்டத்தில் எழுதப்பட்டது. 'பெண்ணை வீழ்த்த அவளின் ஒழுக்கமுறைகளே விமர்சிக்கப்படுவது இன்று நேற்றல்ல தொன்றுதொட்டு இருப்பது. நாளை விடியலும் அதுவே. பதிலாய் பெண்களின் மனப்போக்கு மாறிவருகிறது இப்போது'

சுகுமாரனின் விமர்சனம் இலக்கிய நோக்கை அரசியல் வழியாக மட்டுமல்ல மானுட நோக்கோடும் பார்க்கவேண்டும் என்பதே சரி."

அடுத்து சு வேணுகோபால் அவர்கள் பேசும்போது, தனக்கும் அவருக்குமான நெடுநாளைய நட்பு குறித்தும், தமிழ் இலக்கியத்தை வேறொரு தளத்திற்கு இட்டுச்சென்ற பெருமை சு ரா வையேச் சாரும் என்றும் சொன்னார். 'பிள்ளை கெடுத்தாள் விளை' சர்ச்சைகள் குறித்தும் பேசினார்.  

கூட்டத்தை வழிநடத்திய இளஞ்சேரல் அவர்கள் சு ரா வின் வாழ்க்கை, படைப்புகள் குறித்தும் படைப்பாளிகளுக்கும் அவருக்குமான உறவு, அவரின் உபசாரம், அனைவருக்கும் கூடாரமாய் இடம் கொடுத்த 'சுந்தர விலாசம்' என்னும் அவரின் இல்லம் குறித்தும் பேசினார்.  

சுந்தர ராமசாமி அவர்கள் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலான இலக்கிய சாதனை கொண்டவர். சிறந்த ஒரு கதைசொல்லி. நிறைய கதைசொல்லிகளை கதைக்குள் கதையாய் இட்டுச் செல்லக்கூடிய வல்லமை அவரின் எழுத்துக்கு உண்டு. அதிகமான சிறுகதைகளின் சொந்தக்காரர். அவரின் எழுத்துகள் தீவிர வாசிப்புக்கு, மிகுந்த அடர்த்தியும் அனுபவ செறிவும் மொழி வளமும்,  வார்த்தை ஜாலமும், மொழி நுணுக்கமும், வட்டார வழக்கு மொழிநடையும் கொண்டவை. 

தன் வாழ்வு முழுமையும் இத்தனை படைப்புகளை இலக்கியத்திற்கு தந்தமைக்கு சு ரா அவர்களுக்கு நாம் கடமைப்பட்டுள்ளோம். 

அருமையான ஒரு கலந்துரையாடலாகவும் சுந்தர ராமசாமி அவர்கள் குறித்த ஒரு சிறு கருத்தரங்கம் போலவும் அன்றைய சந்திப்பு அமைந்திருந்தது மனநிறைவே. 

பிக் பாஸ் - குழந்தைகளைக் கெடுக்காதீங்க

 

நேற்று அம்மாவொருத்தி தன் சிறு பெண் Big Boss என்னும் ஷோவைப் பார்த்து, 'அந்த ஆண்டிக்கு பிக் பாஸ் கேட்ட கேள்விக்கு சரியாவே பதில் சொல்லத் தெரியலை'ன்னு சொல்லி அவளே பதில் சொன்னதைப் பெருமையாகச் சொன்னபோது, மனம் நொந்து போனேன்.

இந்த ஷோ குறித்து வாக்கிங், காய்கறி, டெய்லர் கடை, ஆஸ்பத்திரி என்று எங்கு போனாலும் மக்கள் பேசுறாங்க. முகநூலில் வாட்ஸ் அப்பில் என்று இங்கும் அதே பேச்சாக இருக்கு.

மேற்கத்திய நாடுகளில் எடுப்பது போல், இது மாதிரியான ரியாலிட்டி ஷோ எடுத்து TRP ரேட்டை உயர்த்தி காசு சம்பாதிக்கவும் புகழ் பெறவும் நம்மூர் தொலைகாட்சிகள் நடத்தும் சித்து விளையாட்டு இது.

கமலஹாசன் அதில் வந்துவிட்டால் அது ஒரு பெரிய உன்னதமா? நமிதா இருப்பதால் அது என்ன ஆண்களின் சுகவாச ஸ்தலமா? ஒருவருடைய பர்சனல் விஷயங்களைக் கிசுகிசுவாக்கி விற்கும் மீடியாக்கள் இப்போது அவர்களின் பாத்ரூம் வரை எட்டிப்பார்க்கும் உரிமையைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டுள்ளன.

இதைப் பார்க்கும் நம் குழந்தைகள் அடுத்தவர்களின் வீட்டு சாவி துவாரங்களைக் கேமரா கண்ணாக எண்ணி வேடிக்கை பார்க்கத் துணிந்துவிடும். தயவுசெய்து இம்மாதிரியான பணத்திற்காக தன் சொந்த வாழ்க்கையை விற்கும் உப்பு சப்பாணி நடிகர்களுக்காக உங்களின் குழந்தைகளின் வாழ்க்கையை அடகு வைக்காதீர்கள்.

விரிந்து பரந்த உலகம் அவர்களுடையது. அதில் சக மனிதர்களும் பறவைகளும் மிருகங்களும் மரங்களும் செடி கொடிகளும் நீர்நிலைகளும் காற்றுவெளியும் நிலப்பரப்பும் அடக்கம். அதை கற்றுக்கொடுங்கள். கேமராவின் பார்வைக்குள் நாலு சுவர்களுக்குள் அடைந்திருக்கும் மூச்சுமுட்டச் செய்யும் இந்த போலி வாழ்க்கையை அவர்களுக்குக் காட்டாதீர்கள் பெற்றோர்களே.

இவற்றையெல்லாம் புறக்கணித்து பாடம் கற்றுக்கொடுப்போம், பர்சனலை விற்று பணம் பண்ணும் நடிகர்களுக்கும் அதை விளம்பரபடுத்தி காசு பார்க்கும் டிவிகாரர்களுக்கும். குறைந்தபட்சம் குழந்தைகளின் உலகத்தையாவது இவற்றை கொண்டு சித்தரிக்காமல் இருப்போம்.

காதலே கவிதை - அம்ரிதா ப்ரிதம்

அம்ரிதா ப்ரிதம்
(1919 - 2005)

காதலை கடக்க நேர்ந்த எவரையும் அது விட்டுவைப்பதில்லை. அலைகழிக்க செய்து உவகை, அழுகை, ஆத்திரம், மௌனம், இறப்பு என்னும் கலவைகளுக்குள் உலர்த்தி எடுத்து அடங்குகிறது.

காதலைக் கொண்டாடும் கலாசாரங்களில் அதை தூய அன்பென்றும் காதலித்தவனையே கைப்பிடிப்பவள் பாக்கியசாலியென்றும் அதை இழந்தவர்கள் அபாக்கியவாதிகளாகவும் தன்னையே மாய்த்துக் கொள்பவர்களாகவும் காட்டப்பட்டிருக்கிறது. கலாசார காலகட்டங்கள் மாறிய காலத்தில் காதலும் பல அவதானிப்புகளுடன் பயணிக்கத் தொடங்கியது.

இருபதாம் நூற்றாண்டுகளில் வாழ்ந்த பஞ்சாபி கவிஞர் அம்ரிதா ப்ரிதம் அவர்களின் வாழ்க்கையை சற்று காதலின்பால் நோக்க நேரம் கிடைத்தது. அவர் காலத்தில் வாழ்ந்த சக பெண்களை விட மிகுந்த தைரியமும் தன்னுயர்வும் கொண்டவர். சிறு வயதிலேயே தாயை இழந்து, திருமணமும் முடித்து வைக்கப்பட்டது. லாகூரில் வசித்து வந்தார். அவரின் இளம்வயது இந்தியா பாகிஸ்தான் பிரிவினையை சந்தித்திருந்தது. அந்த காலகட்டத்தில் நடந்தவைகளை பஞ்சாபி மற்றும் இந்தியில் கவிதையாய் தொகுத்திருந்தார். அவை மிகவும் பிரபலமானவை. அவரின் கவிதைகள், நாவல்கள் போன்றவற்றிற்கு, Sahitya Akademi Award (1956), Jnanpith Award (1982), Padma Vibhushan (2004) கிடைக்கப்பெற்றன.

அவருக்கு காதலாய் ஸாஹிர் லூதியான்வி கிடைத்தபோது, அம்ரிதாவுக்கு ப்ரிதமுடன் திருமணம் ஆகியிருந்தது. அம்ரிதாவும் ஸாஹிரும் சந்தித்துக் கொண்ட இலக்கிய நிகழ்வில் காதல் முதல் பார்வையிலேயே சிக்குண்டது.

அன்றிரவு மழையின் காரணமாய் அந்த கிராமத்திலேயே தங்க வேண்டிவந்தது. ஸாஹிருடன் இணைந்து நடந்த நினைவுகள் அவரின் கவிதை தொகுப்பில் இணைந்தன. அவரின் நிழலுடன் தான் நடந்ததை நினைவுகூர்கிறார் அவரின் சுயசரிதையில். இருவருக்கு இடையே ஆன இடைவெளி இரண்டு விஷயங்களால் மட்டுமே என்கிறார்.

‘There were two obstacles between us – one of silence, which remained forever. And the other was language. I wrote poetry in Punjabi, Sahir in Urdu.’

அவர்கள் இருவருக்குமான காதலில் மௌனம் அதிகமான சத்தங்களை ஏற்படுத்தியிருந்தது. ஆழமான காதலின் வலிகளுடன் அம்ரிதா பயணித்தார். ப்ரிதமுடன் ஆன அவரின் மணவாழ்க்கை முதலிலிருந்தே சரிவர கட்டமைக்கப்படவில்லை. இரு குழந்தைகளுடன் பிரிதல் உறுதியாயிற்று.

ஸாஹிர் லூதியான்வியிடம் காதலுடன் கரம் பற்ற விரும்பிய அம்ரிதா அதிக காதல் கவிதைகளை எழுதியிருந்தார். நாவல் ஒன்றும் 'Aakhari Khat' அவர்களின் முதல் சந்திப்பை விவரித்தது. அவரின் ‘Sunehray’ (Messages) என்னும் கவிதை நூலுக்கு சாகித்திய அகாடெமி விருது கிடைத்தது.

அவர்கள் சந்தித்துக்கொண்ட இரவுகளில் லூதியான்வி குடித்த சிகரெட்களின் மிச்ச துண்டுகளை சேகரித்து வைத்து, அம்ரிதா தனிமையில் இருக்கும்போது புகைப்பதுண்டாம். அது லூதியான்வியை ஸ்பரிசத்தலுக்கு சமமானதாய் இருந்ததாக தன்னுடைய சுயசரிதையில் 'Raseedi Tikkat' ( Revenue Stamp) குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அம்ரிதா ஸாஹிரின் மேல் வைத்திருந்த ஆழமான காதலும் அவரின் கை பிடித்து நடக்க விருப்பப்பட்டதையும் வெளிப்படையாகப் பகிர்ந்துள்ளார். ஆனால் ஸாஹிரோ அவ்வாறு இல்லை. மிகுந்த மௌனம் சுமந்தவர். பிரிவினைக்கு பிறகு, பம்பாயில் குடியேறி அங்கு பத்திரிக்கை ஆசிரியராக பணியாற்றினார். தான் அம்ரிதாவை காதலிப்பதாகவோ தனக்காகத்தான் அம்ரிதா காதலை கவிதையாக்குகிறாள் என்று சொன்னால் தன நண்பர்கள் சிரிப்பார்கள் என்று எண்ணியவர்.

இருவரும் சந்தித்தது மிக குறைவாக இருந்தாலும் காதல் கடிதங்கள் அதிகமாய் பரிமாறிக் கொள்ளபட்டிருந்தன. அம்ரிதாவைப் போல ஸாஹிர் இல்லை. அவரின் கவிதைகள் இடதுசாரி இலக்கியம் சார்ந்திருந்தது. காதல் இரண்டாம் பட்சமாய் இருந்தது.

அம்ரிதாவின் இத்தனை காதல் அழைப்புகளையும் அவர் இழந்த காரணம் அவரின் தாயின் மீதான மிகையான அன்பு எனக் கூறுகிறார் அம்ரிதா. சிறுவயதில் இருந்தே தாயின் கட்டுப்பாட்டில் வளர்ந்ததால், அவரால் இன்னொரு பெண்ணை ஏற்றுக்கொள்வதில் சிரமம் இருந்தது.

பின்னாளில் சுதா என்னும் கவிஞருடனும் இன்னும் சில பெண்களுடன் எந்த கட்டுப்பாடுகளும் இல்லாத ஸாஹிருக்கான உறவு காரணமாக அம்ரிதா சற்று விலகி இம்ரோ என்னும் ஓவியருடன் இறுதிவரை இணைந்திருந்தார்.

இதை கேள்விப்பட்ட ஸாஹிர் மனவருத்ததில் கவிதைகள் இயற்றியதாகவும் தெரிகிறது. அம்ரிதாவின் அளவு கடந்த காதலை ஏற்க இயலாத கோழைதனத்தை அவர் எழுதியிருந்தார்.

"Mehfil se uth jaane walo,
Tum logo par kya ilzam
Tum aabad gharo ke vasi
Main awaara aur badnaam."

(People who leave a happy gathering
What blame can I place on you?
You come from prosperous homes,
And I am infamous and delusional.)

காதலை காதலால் அணைக்கும் சாகசம் எல்லோருக்கும் அமைவதில்லை. இத்துனை அன்பு கொண்டிருந்த அம்ரிதாவின் காதலை ஏற்கமுடியாத கோழையாய் ஒரு கவிஞன், தன்னைத் தானே வருத்திக்கொண்டு இறந்திருக்கிறான். சரியான தருணத்தில் சொல்லமுடியாத செயல்படுத்தமுடியாத ஆண்களின் காதலால், பெண்கள் அதிகமாய் துன்புறுகின்றனர்.

அம்ரிதா ப்ரிதமின் எல்லையற்ற காதல் போல் இந்த உலகில் அனேகர் வாழ்வில் நிகழ்வதுண்டு. தன்னைவிட அதிகமாய் நேசிப்பவரை காதலித்திருக்கிறார்கள். மனதில் வலியையும் அதனால் ஒரு சுகத்தையும் கொடுக்கவல்ல சக்தி இம்மாதிரியான காதலுக்கே மட்டுமே உண்டு.

காதலில் தோன்றும் கனவுகளும், சந்திப்புகளின் சமயம் விட்டுச்செல்லும் தடயங்களும் எங்கும் மறைவதில்லை. அம்ரிதாவின் கண்ணீர் கலந்த உறங்கா இரவுகளைப் போல இங்கு தைரியமற்ற ஆண்களின் மௌனங்களால் எத்தனையோ பெண்களின் உடைந்த இதயங்கள் உறங்காமல் அழுதுக்கொண்டுதான் இருக்கின்றன.

காதலின் சக்தி இணைக்கும் இரு இதயங்களை உயிருடன் கொல்லும் ஆற்றல் பெற்றது. அம்ரிதா ப்ரிதம் - ஸாஹிர் லூதியான்வி காதலும் அதில் ஒரு சான்றாய் எழும்பி நிற்கின்றது.


"Rall gai si es vich ik boond tere ishq diEsse layi 

main zindagi di saari kudattan pee layi"

Just because a drop of your love had blended in

I drank down the entire bitterness of life.

                                                   ~ Amrita Pritam