ஏணியாய்...
மின் வேலை செய்யத் தான் வந்தான் அவன்...
அவனுக்காகவே தைக்கப்பட்டதுப் போல்
நிறையப் பைகள் வைத்த நீலவண்ண காற்சிராய்
அவனுடைய வேலைக் கருவிகளின் அஞ்சறைப் பெட்டியாய்
அதன் மடிப்புகளில் அழுக்கு அடைந்திருக்கிறது...
முக்காலி மேல் முக்காலி அடுக்கி
அதன்மேல் விந்தையாய் விழாமல் நிற்கிறான்...
இட்லிக்கும் தேநீருக்கும் வயிறு சற்று உப்பியது
அவ்வளவே...
மற்ற நேரம் மெலிந்தே இருந்தான்...
அறிவொளி நகரில் வீடு என்றான்
மின்னறிவு அதிகம்தான்
நூறு போறும்க்கா என்றான்
என்ன செய்வாய் இதை என்றேன்
தம்பிக்கு ஜியாமெட்ரி பாக்ஸ் வாங்கணும்
என் கணக்கு சரிதான்
இவன் ஏணி தான்...
உண்மை...
ReplyDeleteகவிதையின கதாநாயகனைப் இன்றைக்கு போல் எத்தனை இளைஞர்கள் யுவதிகள் ஏணியாய் இருக்கிறார்கள்...
என்றுதான் தீருமோ வறுமை
உண்மையே...
Deleteபலரின் வாழ்வு இப்படித்தான்... அதுவே சந்தோசம்...
ReplyDeleteநன்றி நண்பா...
Deleteஏணியாய் வாழ்பவர்களை நிச்சயமாக ஊக்குவிக்கும் உங்கள் கவிதை வரிகள்.
ReplyDeleteநன்றி உங்களுக்கு...
Deleteமிக அருமை...
ReplyDeleteமிக்க நன்றி...
Deleteஏணிகள் ஏற்றித்தான் விடுகின்றன. ஏறுவதில்லை...
ReplyDeleteநல்ல வரிகள். ரசித்தேன்.
வாழ்த்துக்கள் தோழி!
த ம.2
நன்றி இளமதி...
Deleteஅருமை... ரசித்தேன்...
ReplyDeleteமிக்க நன்றி...
Deleteஏணிக்கு ..எளிமையான ஒரு மகுடம் ..
ReplyDeleteநன்றி ராஜன்...
Deleteகுடும்பச் சுமைதாங்கியை ஏணியாகப் பார்த்ததே சுயமான சிந்தனை.
ReplyDeleteசின்னச் சின்னச் சிதறல்கள் -நன்றாகவும் இருக்கும்; சரியானதும் கூட.திரைப்படத்துறையினர்தான் பெயர் வைக்கும்பொழுது எண்களின் ராசி பார்த்து ஒற்றெழுத்துக்களை விலக்கி விடுவர். நமக்கு அது தேவையா?
வளர்க.வெல்க.
//என் கணக்கு சரிதான்
ReplyDeleteஇவன் ஏணி தான்...// இப்படி பல ஏணிகள் இருந்ததால்/இருப்பதால் சமுதாயம் முன்னேறுகிறது...அருமையான படைப்பு.