மனம் போன போக்கிலே....

கால் போன பாதையில்

மனதின் சுமைகள் குறைய   

எதிலும் லயிக்காமல்

மாலை நேரத்து நடை....

சுண்டக்காமுத்தூர் வளைவு நெருங்கும் போதுதான்

நடையின் தூரம் உறுத்தியது....

திரும்பி நடக்கும் போது

கண்ணாடி சட்டம் போடும் கடை

கண்ணில் பட்டது.....

கண்ணாடி ஓவியம் கொடுத்து நாளாகிறது

கேட்டால் தேடிக் கொண்டேயிருக்கிறான்

மறந்து வைத்த இடத்தை....

அரை மணி நேரம் கழித்து

எடுத்து வந்தான் என் ஏசுநாதரை

நான் எடுத்து செல்கிறேன் என்ற போது

சட்டம் போட்டு காலையில் தருகிறேன்

என்று வைத்து கொண்டான்...

கண்ணாடியில் ஏசுநாதர் சிலுவையில் தலை குனிந்து

முற்கள் குத்திய இடங்களில் இருந்து குருதி

நமக்காக பாவசுமையை தாங்கியதாய் வரலாறு...

வரும்வழி முழுவதும்

நாம் என்ன பாவம் செய்தோம்

என்கிற மனக்கணக்கு....     

இப்போது அவர் இல்லை

நம் பாவம் சுமக்க

நம் பாவம் நமக்குதான்

என்ற கவலை...

இருட்டி வீடு வந்தால்

வீட்டு வாசலில் தோழியர் இருவர்

சம்பிரதாயத்திற்கு சிரிக்க ஆரம்பித்து

சந்தோஷமாய் முடித்து

அவர்கள் விடைபெற்ற போது

மனம் லேசாகி இருந்தது.....

மனம் என்று ஓன்று குரங்காய்    

இரண்டு பக்கமும் உஞ்சலாடிக் கொண்டு

நம்மையும் உஞ்சலாட்டிக் கொண்டு...

காயப்படுத்தி கட்டும் போட்டுவிடும்

அதன் போக்கிலேயே நானும்....