தமிழும் தமிழ் பெண்களும்...

இன்று கணவரின் Batchmate மகளின் திருமணம் திருப்பூரில். அவரை தவிர எனக்கு வேறு யாரையும் தெரியாது. சமாளிப்போம் என்று அழகாக போய் அமர்ந்தாச்சு...

இப்படிப்பட்ட கல்யாணங்களுக்கு போவதில் நிறைய சௌகரியம் இருக்கு...

வாய் வலிக்க பேச வேண்டியதில்லை...

போலித்தனமாய் சிரித்து வைக்க வேண்டியதில்லை...

நல்ல வேடிக்கை பார்க்கலாம்...

நிறைய பேர் வெட்டியாக சுற்றி கொண்டிருந்தார்கள். நாமளும் அப்படி வெட்டியாக உட்கார்ந்து பார்த்தால் தானே தெரிகிறது.  

ஒரே கலரில் பட்டு கட்டி நாங்கள் சாகும்வரை சகோதரிகள் என்று மூன்று பெண்மணிகள் காட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

saree யை flaot விட்டுக்கொண்டு ஒரு பெண் சுற்றி கொண்டிருந்தாள். நாமளும் இனி float ல் saree கட்டி பழகவேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். 

என்னை மாதிரியே தனியாக அமர்ந்து ஒருவர் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தார்.

கொஞ்ச நேரத்தில் போர் அடிக்க ஆரம்பித்தது....

சரி...போய் கிப்ட் கொடுத்துட்டு வரலாம் என்று எழுந்து போனேன்...கண்ணுக்கெட்டிய தூரம்வரை அவரையும் காணும்...நாமலே intro கொடுதுக்க்கலாம்னு போனேன்...

பெண்ணிடம் போய் நான்தான்...இப்படி...இப்படி.. என்று கூறினேன். அவள் உடனே, 'மாமா வரலையா அத்தை...மாமாவை திருப்பி மயிலாப்பூருக்கே போட்டுடாங்கலாமே...' என்று ஏதேதோ பேசிக்கொண்டே போக....நான் complete flat..

பெரும்பாலும் ஆன்டி, அங்கிள் என அழைக்கும் பெண்களைத்தான் நான் பார்த்திருக்கிறேன். அழகாக தமிழில் அத்தை, மாமா என்று இப்போ இருக்கும் சிறு வயது பெண்கள் அழைத்து நான் கேட்டதில்லை..

அதுவும் அவள் என்னை நேரில் பார்த்ததில்லை...கேள்விபட்டிருக்கலாம் அவ்வளவுதான்....இது அவளின் பேச்சு சாமர்த்தியம், பழகும் சாமர்த்தியம் என்றெல்லாம் கூட சொல்லலாம். 

ஆனால் அந்த உறவின் பெயர்களை ஸ்டைல் காட்டாமல் நம் தமிழில் அழைத்த அந்த தன்மை புதிதுதான்...

அழகாக வளர்த்திருக்கிறார்கள் பெண்ணை....பாராட்டப்படவேண்டிய விஷயம்

தமிழும் இனிமைதான்...அதை அழகாய் பேசும் நம் ஊரு பெண்களும் இனிமைதான்...