குப்பைகள் குடும்பமாய்...

வண்ணங்களின் சாயலே இல்லாமல்

எண்ணங்கள் வெறுமையாய் இருக்க...

மனதின் ஓரத்தில் மட்டும்

குவிந்து போன குப்பைகள்....

அன்பு, பாசம், காதல், கடமை

கோபம், வெறுமை என்று குடும்பமாய்....

பிரித்து போட மனமில்லாமல்

சேர்ந்து கொண்டே இருக்க

மலைத்து போய் இருக்கிறேன்

எதை முதலில் சரி செய்யவென்று...

கைப்பேசியில் தோழி

அவள் கீழே விழுந்து

கால் பிசகி சந்தோஷமாய்

சயனித்திருப்பதை சொல்ல...

 

நமக்கு மட்டும் இப்படி நடப்பதில்லையே 

என்கிற நினைப்பு சேர்ந்து கொண்டது

அடுத்த குப்பையாய்...