Skip to main content

எனக்கு எண்பத்தியிரண்டு


 உனக்கு எழுபத்தியாறு...




ஆட்டோக்காரரின் துணையோடு
உன் கைபிடித்து இறக்கி
ஆஸ்பத்திரியின் நாற்காலியில்
அமரவைக்கும் போது
காலையில் வீட்டில் கேட்ட குரல்கள் ஞாபகத்தில்
‘இதுங்கல்லாம் வாழலைன்னு யார் அழுதா’ 

சீட்டு எடுத்துவிட்டு திரும்பினால்
நாற்காலிகள் நிரம்பியிருந்தன....
ஒரு சுவற்றில் சாய்ந்து நின்று
உன்னையே பார்த்து கொண்டிருந்தேன்

இளவயதில் உன் சேலை
முந்தானை என் கையில்
ஆனாலும் பம்பரமாய் நீ.....

நடுவயதில் உன் சேலை
முந்தானை என் பிள்ளைகளின் கையில்
அப்போதும் பம்பரமாய் நீ.....

மத்திம வயதில் உன் சேலை
முந்தானை உன் இடுப்பில் சொருகப்பட்டு
அதில் உன் பேரப்பிள்ளை
அப்போதும் முடியாமல் பம்பரமாய் நீ......

வயது போன காலத்தில் உன் சேலை
முந்தானை மீண்டும் என் கைகளில்
உன் கை எலும்புகள் முறுகிய நிலையில்
உன் சேலையே நான்தானே
இப்போது பம்பரம் நீ இல்லை
நான்தான் உன்னை சுற்றி பம்பரமாய்....

எத்தனையோ இரவுகளை
பார்த்துவிட்டோம் கடந்தும்விட்டோம்
சேர்ந்து சிரித்திருக்கிறோம்
சண்டையிட்டிருக்கிறோம்
அழுதும்கூட இருக்கிறோம்
நோயின் அழுத்தம் தாங்காமல்
உன் சாவை நீ உரக்க அழைக்கும்
இப்போதைய இரவின் குரலை மட்டும்
தாங்கமுடியவில்லை அன்பே....

நான் மரித்து நீ உலகில்
நீ மரித்து நான் உலகில்
யோசித்து பார்க்கிறேன்
இரண்டில் எது சரியென்று
இரண்டுமே சரியில்லை....
இருவரும் மரித்து
நம் உலகில் நாம்
எப்போதும் போல்
ஒன்றாகவே.....


Comments

  1. மனதை நெகிழ வைத்த கவிதை

    ReplyDelete
    Replies
    1. எழுதி முடித்த பிறகு எனக்கே கொஞ்சம் கஷ்டமாகத்தான் இருந்தது......

      Delete
  2. பதிவர் ச்ந்திப்பிலேயே கேட்டேன். அருமை என்றுக் கூட சொல்ல வருத்தமாக இருக்கிறது.இன்றைய இளையத் தலைமுறைகளின் கவனிப்பின்மையை எண்ணி...

    நல்லப் பதிவு

    ReplyDelete
    Replies
    1. உண்மைதான்...அவர்களின் அவசர வாழ்க்கை அப்படி....

      Delete
  3. உணர்வுக்குவியல்!

    ReplyDelete
    Replies
    1. வாக்கையின் உண்மை....நன்றி...

      Delete
  4. உங்களிடம் விழாவிலேயே சொன்னேன். என் அம்மா அப்பாவின் இன்றைய நிலையை நினைவூட்டும் கவிதை. கேட்ட போது அழுகையை அடக்க சிரமப்பட்டேன்

    ReplyDelete
    Replies
    1. நீங்கள் கூறியபோதே உங்களின் வலி புரிந்தது மோகன்....

      Delete
  5. யோசித்து பார்க்கிறேன்
    இரண்டில் எது சரியென்று
    இரண்டுமே சரியில்லை....
    இருவரும் மரித்து
    நம் உலகில் நாம்
    எப்போதும் போல்
    ஒன்றாகவே..//.

    "'நம் உலகில் நாம் "
    வார்த்தைப் பிரயோகம் அருமை
    மனம் கவர்ந்த பதிவு
    தொடர வாழ்த்துக்கள்

    ReplyDelete
    Replies
    1. நன்றி ரமணி அவர்களே....

      Delete
  6. நேற்றே கேட்டேன்... இதயம் அழுகிறது...! நிச்சயம் சிலருள் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தும்! நன்றி

    ReplyDelete
    Replies
    1. சில மாற்றங்களை எதிர்பார்த்துதானே கவிதை படிக்கிறோம்....நடந்தால் சந்தோஷம்தான் சாமுண்டேஸ்வரி......

      Delete
  7. பதிவர் சந்திப்பின் நேரலையில் கேட்டேன்.முதியோரின் உள்ளக் குமுறல் கவிதையாய். அருமை.ஒரு சிலராவது வயோதிகத்தைப் புரிந்து கொண்டால் சரி

    ReplyDelete
    Replies
    1. நன்றி எழில்...
      உங்களை பதிவர் சந்திப்பில் எதிர்பார்த்தேன்.....கோவையிலாவது சந்திப்போம்...

      Delete
  8. என் பெற்றோரையும் நினைவுபடுத்திக் கலங்க வைத்தது.

    ReplyDelete
    Replies
    1. வயதானவர்கள் நம் சொத்து. அது நமக்கு புரிவதற்குள் காலம் கடந்து அவர்களும் நம்மை கடந்துவிடுகிறார்கள் ...
      நன்றி ஹுசைனம்மா....

      Delete
  9. இதயத்தை நெகிழ வைத்த கவிதை வரிகள் அருமை சகோதரி!
    வாழ்த்துக்கள்

    உண்மை விரும்பி.
    மும்பை

    ReplyDelete
    Replies
    1. நிஜம் என்றுமே நம்மை நெகிழவைக்கும் ....
      நன்றி....

      Delete
  10. அருமை அருமை...கேட்கும்போதும் சரி படிக்கும்போதும் சரி..

    ReplyDelete
    Replies
    1. மிக்க நன்றி கோவி.....

      Delete
  11. wநீங்கள் வாசிக்கும்போது இன்னும் அழுத்தமாகவும் உணர்வுப்பூர்வமாகவும் இருந்தது.

    ReplyDelete
  12. Touches one's heart with its raw pain.

    ReplyDelete
  13. என்னை மிகவும் கண்கலங்க வைத்துள்ளது இந்தக்கவிதை.

    [எனக்கு 62 அவளுக்கு 58]

    மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள். வாழ்த்துகள். பகிர்வுக்கு நன்றிகள்.


    VGK

    ReplyDelete
    Replies
    1. உங்கள் இருவரின் ஆசிகளுக்கும் பாராட்டுக்கும் என் நன்றிகள்...

      Delete
  14. Nice kavithati...

    Please read my blog http://www.venkicorner.blogspot.in/2012/08/blog-post.html

    ReplyDelete

Post a Comment

உங்க கருத்தை சொல்லலாம்.....

Popular posts from this blog

முதியோர் இல்லங்கள்...

ஒரு வரப்பிரசாதம்  முதியோருக்காக தனியாக வீடுகள் கட்டி கொடுப்பதைப் பற்றிய ஒரு விளம்பரம் பார்த்தேன். பணம் பார்க்கும் வேலைதான் என்றாலும் முதியோர் இல்லங்கள் சமுதாயத்திற்கு தேவைதான். அவசியமும் கூடத்தான். வயதான காலத்தில் குழந்தைகள் இல்லாத, இருந்தும் இல்லாத, துணையை இழந்து தனித்து விடப்பட்டவர்கள் எங்குதான் போவார்கள் என்பதை நாம் யோசித்து பார்க்கவேண்டும்.நகை திருடர்களும் கொலையாளிகளுமாக தனியே இருக்கும் வயதானவர்களை குறி வைக்கும் காலகட்டத்தில் முதியோர் இல்லம் என்பது ஒரு தவறான விஷயமே இல்லை. நாம் நம் மனநிலையை சற்று அதற்கு தயார்ப்படுத்திக் கொள்வதில் தவறில்லை என்பது என் கருத்து. இல்லம் பற்றிய கண்ணோட்டம் எனக்கு தெரிந்த நான் அடிக்கடி செல்லும் இல்லத்தில் வயதில் முதிர்ந்தவர்கள் காலையில் மெதுவாக எழுந்து காப்பி குடித்து குளித்து உணவு அருந்தி பேப்பர் படித்து வாக்கிங் போய் நிதானமான வாழ்க்கை வாழ்வதை பார்க்கும் போது தினசரி திட்டுகளில் இருந்து தப்பித்து மனதுக்குள் துன்பங்கள் இருந்தாலும் நிறைவுடன் இருப்பதாகவே எனக்கு தோணும். வெளியே இருந்து பார்க்கும் நம்மை விட  முதியோர் இல்லம் பற்றி

சுந்தர ராமசாமியின் படைப்புலகம்

கோவை இலக்கிய சந்திப்பும் சுந்தர ராமசாமியும்.. கோவை இலக்கிய வட்டம்  கோவை இலக்கிய வட்டம் என்பது கோவை மாவட்டத்தின் மிகச் சிறந்த கவிஞர்களையும் எழுத்தாளர்களையும் உள்ளடக்கியது. மிகச் சாதாரண கவிஞனையும் படைப்பாளியாய் அவனுடைய நூலை உலகுக்கு அறிமுகம் செய்து பிரபலப்படுத்தும் சாதனை கொண்டது. நூல் அறிமுகங்கள், படைப்பாளிகள் அறிமுகம், அறிமுக உரைகள், கருத்தரங்குகள் என்று பல்வேறு தளத்தில் இயங்கி வருகிறது.  70களிலும் 80களிலும் புதுக்கவிதைகள் கொண்டு தொழிற்புரட்சி செய்த வானம்பாடி கவிஞர்களான கோவை ஞானி, அக்னிபுத்திரன், நித்திலன், அறிவன், ரவீந்திரன் போன்ற இன்னும் பல மூத்த கவிஞர்களையும் நாஞ்சில் நாடன்,  இளஞ்சேரல், க வை பழனிசாமி, சு வேணுகோபால், சி ஆர் ரவீந்திரன் போன்ற  எழுத்தாளர்களையும் உள்ளடக்கியது.  பல வருடங்களாக கோவை இலக்கிய வட்டத்தின் சந்திப்புகள் கோவை டவுன்ஹாலில் மரக்கடையில் உள்ள நரசிம்மலு நாயுடு பள்ளியிலும் சிபி IAS அகாடமியிலும் சில தாமஸ் கிளப்லேயும் நடைபெற்று வந்துள்ளன. தற்சமயம் ஆர் எஸ் புரத்தில் உள்ள சப்னா புக் ஹவுஸில் வைத்து நடைபெறுகிறது.  ஒவ்வொரு மாதமும் கடைசி ஞாயிற்று கிழமை கோவை இ

சீமாட்டி சிறுகதைகள் | அகிலா | உரை

  சீமாட்டி | அகிலா  Click to buy the Book புத்தகம் வாங்க புத்தகம் : சீமாட்டி (சிறுகதைகள்)  ஆசிரியர் : அகிலா  உரை :  பொள்ளாச்சி அபி   என் சிறுகதை தொகுப்பு 'சீமாட்டி'  கதைகளுக்குள் நுழைந்து பெண்ணின் அவதாரங்களை சரிவர புரிந்து எழுதப்பட்ட ஒன்றுதான் எழுத்தாளர் பொள்ளாச்சி அபி அவர்களின் இந்த உரை. நன்றி  சீமாட்டி | உரை  ஆண்டாண்டு காலமாய் ஆணாதிக்கத்தின் பிடியில், ஆண்களால் வடிவமைக்கப்பட்ட ஆட்சியதிகாரத்தின் பிடியில், அந்த அரசியல் சட்டங்களின் பிடியில், அல்லலுறும் அபலைகளின் வாழ்வை இதுவரை எத்தனையோ எழுத்தாளர்கள் எழுதி வந்திருக்கிறார்கள். இன்னும் அதை எழுதவேண்டிய தேவையும் இருந்துகொண்டே இருக்கிறது. அந்த வரிசையில் எழுத்தாளர் அகிலாவும் தொடர்ந்து பயணித்து வருகிறார். எழுத்தாளரான அவர் மனநல ஆலோசகராகவும் இருப்பதால் அவரது எழுத்துக்களில் அது கட்டுரைகளோ, கதைகளோ, பெண்களின் பிரச்சினைகளைப் பேசுவதில், அவர்களின் எண்ணவோட்டங்களை அறிவதில், வாசகர்களை அறிந்து கொள்ளச் செய்வதில் கூடுதலான அக்கறையும், கவனமும்,துல்லியமும் வெளிப்படுகிறது. இதற்கு முன் தோழர் அகிலாவின் படைப்புகளாக வெளிவந்த தவ்வை, அறவி  என இரண்டு நாவல்கள், மி